A Comparative Study of the Conceptual Network and Narrative Elements of Two War Genre Novels: Farewell to Arms by Ernest Hemingway and Burnt Earth by Ahmad Mahmoud

Document Type : Original Research

Authors
1 Ph.D student in Persian Language and Literature, Hakim Sabzevari University
2 Associate professor of Persian Language and Literature, Hakim Sabzevari University
Abstract
The genre of war is a form of literature which has the nature of anti-war literature, aiming to spread peace and friendship rather than dealing with war and the dominant discourse resulting from its dark and sinister consequences. Farewell to Arms by Ernest Hemingway and Burnt Earth by Ahmad Mahmoud are two good examples of anti-war literature in different contexts from two Iranian and American writers, which put forth a clear reflection of the social, economic, political and cultural unrest of war-torn society. A comparative study of this period and the analysis of the conceptual network, lead to a comparative assessment of the plot, and the use of linguistic and stylistic elements. Despite the artistic skills of Hemingway and Mahmoud to present events related to the war, their narrative approach differs in the author's narrative approach, conceptual network and themes. Burnt Earth is a notable native example of the war genre, while Farewell to Arms stands beyond the genre of war in the literary genre of the novel.

Keywords

Subjects


آلوت، میریام. (1368). رمان به روایت رمان نویسان. ترجمه علی‌محمّد حق‌شناس، تهران: مرکز.
2ایرانی، ناصر. (1364). داستان: تعاریف، ابزارها و عناصر. تهران: کانون پرورش فکری کودکان نوجوانان.
براهنی، رضا. (1375). بحران رهبری نقد ادبی و رسالۀ حافظ. تهران: ویستار.
برجیس، آنتونی. (1369). نود و نه رمان برگزیده معاصر در دنیای انگلیسی زبان. ترجمه صفدر تقی‌زاده. تهران: نشرنو.
پیروز، غلامرضا و ملک، سروناز. (1389). «مهم‌ترین وجوه سبک‌شناسی در داستان‌های احمد محمود». بهار ادب. سال سوم، شمارۀ 4 (پیاپی 10)، صص 184-167.
ترکمانی باراندوزی، وجیهه. (1396). «سیمای خانواده در داستان زمین سوخته احمد محمود». بهارستان سخن. سال چهاردهم، شمارۀ 38، صص 226-211.
ترکمانی باراندوزی، وجیهه و کبیری، پوران. (1391). «بررسی شخصیّت زنان در 5 رمان احمد محمود». بهارستان سخن. شمارۀ 19، صص 41-66.
توکّلی، احمد. (1383). مثلث طلایی نوشتن برای مطبوعات. تهران: ثانیه.
چخوف، آنتوان پاولوویچ. (1384). بهترین داستان‌های کوتاه. ترجمه احمد گلشیری. تهران: نگاه.
دستغیب، عبدالعلی. (1378). نقد آثار احمد محمود. تهران: معین.
دریابندری، نجف.(1373). در عین حال. تهران: کتاب پرواز.
دولت‌آبادی، محمود.(1380). ما نیز مردمی هستیم: گفت‌وگو با محمود دولت‌آبادی. تهران: چشمه- فرهنگ معاصر.
رادی، اکبر. (1371). «نامۀ دوم». گردون. شمارۀ 52، صص 25-23.
زنوزی جلالی، فیروز. (1386). باران بر زمین سوخته. تهران: تندیس.
سارتر، ژان پُل. (1348). ادبیات چیست؟. ترجمه ابوالحسن نجفی و مصطفی رحیمی. تهران: زمان.
شریعتی، علی. (1385). هنر. تهران: چاپخش.
شکروی، شادمان. (1386). «نگاهی به داستان‌های همینگوی از جنگ‌های داخلی اسپانیا». گلستانه. شمارۀ 83: صص 45-37.
شکری زاده، سمیّه.(1386). «ادبیات اقلیمی در رمان‌های احمد محمود». ادبیات داستانی. شمارۀ 112، صص 58-52.
صحّتی، افسانه و شکروی، شادمان و نوروزیان، مسعود.(1387). «بررسی برخی وجوه اشتراک و افتراق داستان‌های کوتاه صادق چوبک و ارنست همینگوی». فصلنامه تخصّصی ادبیات فارسی دانشگاه آزاد اسلامی مشهد. شمارۀ 5 (پیاپی 20)، صص 124-152.
عطایی، فرشید. (1382). «ماجراجویی‌های جنگ». ادبیات داستانی. شمارۀ 72، صص 19-18.
کالوینو، ایتالو. (1389). چرا باید کلاسیک‌ها را خواند. ترجمه آزیتا همپارتیان. تهران: قطره.
کسمائی، علی‌اکبر.(1363). نویسندگان پیشگام در داستان نویسی امروز ایران. تهران: شرکت مولفان و مترجمان ایران.
محمود، احمد.(1382). زمین سوخته. تهران: معین.
مستقیم، رامین. (1386). «کوبیسم داستانی همینگوی». گلستانه. شمارۀ 80، صص 55-51.
مولانا، جلال‌الدّین محمّد.(1384). مثنوی معنوی. تصحیح توفیق سبحانی. تهران: روزنه.
میرصادقی، جمال. (1382). داستان‌نویس‌های نام‌آور معاصر ایران. تهران: اشاره.
وارن بیچ، جوزف.(1355). رمان قرن بیستم. ترجمه فرید جواهرکلام. تهران: بنگاه ترجمه و نشر کتاب.
وهّابی دریاکناری و رقیّه، عطرفی و علیاکبر و فقیهی، حسین. (1396). «بررسی و مقایسۀ پروتوتایپ در رمان‌های زمین سوخته و زمستان 62». ادبیات پایداری. سال نهم، شمارۀ 16، صص 390-365.
همینگوی، ارنست.(1368). شکست ناپذیر. ترجمه مرسده بصیریان و همایون حنیفهوند مقدّم، تهران: درنا.
ــــــــــــــــ .(1385). پیرمرد و دریا. ترجمه نجف دریابندری. تهران: خوارزمی.
ـــــــــــــــ .(1382). وداع با اسلحه. ترجمه نجف دریابندری. تهران: نیلوفر.
ــــــــــــــــ.(1397). آخرین مصاحبه و دیگر گفت‌وگوها. ترجمه هوشنگ جیرانی، تهران: چشمه.