The Birth and Rebirth of the Hero in the Story of "Tahir and Zohreh" based on the Turkmen Narratives of Iran, Gebris and Kumuk

Document Type : Original Research

Author
Atekeh Rasmi
Associate professor of persian language and Literature of Azarbaijan Shahid Madani University
Abstract
The myth of the hero, which is accompanied by a lot of wisdom and inspiration, expresses the human desire for transformational growth. The audience of this myth identifies with the hero, and in fact, mythology creates a context where a person can transform and reach perfection by reading and listening to it. One of the famous stories of Turkish nations, that has different narratives in Iran, Azerbaijan, Tatar, Turkmen, Uzbek, Cyprus, Anatolia, among others, is the story of "Taher and Zohreh". This story, which like other Ashiqlar literatures, is the symbol of the hero's death and rebirth, happens many times throughout the story. In the course of the story, apart from mmetempsychosis, the protagonist experiences four types of rebirth: 1. renovation, 2. Indirect re-birth, 3. reincarnation, and 4. resurrection. What dies is usually the former "self" of the hero who, by his death and rebirth, marks the awakening of society. This death can be the death of doubt, breach of contract, betrayal, lies, and deceit, who dies by love, that is always manifested in human life. This article examines the death and repetitive rebirth of the hero in the story of “Taher and Zohreh” based on the narratives of Iran, Gebres and Kumuk with descriptive and analytical method.


Keywords

Subjects

منابعقرآن کریم
آلندی، رنه (1373). عشق. ترجمه جلال ستاری. نشر توس.
احمدزاده (تیلم خانلی)، حمید. (1392). طاهر- زهره (محبت داستانی). ویراستار: بهروز ایمانی. تبریز. ندای شمس.
آرمسترانگ، کارن، (1390). تاریخ مختصر اسطوره. ترجمۀ عباس مخبر. چاپ پنجم. تهران: مرکز.
اسماعیل‌پور مطلق، ابوالقاسم (1398). اسطوره. ادبیات و هنر. چاپ دوم. تهران: چشمه.
الیاده، میرچا (1376). رساله در تاریخ ادیان. ترجمة جلال ستاری. تهران: سروش.
الیاده، میرچا (1384). اسطورۀ بازگشت جاودانه. ترجمة جلال سرکاراتی. تهران:طهوری.
بهار، مهرداد (1376). پژوهشی در اساطیر ایران. چاپ دوم. تهران: آگاه.
بیلسکر، ریچارد (1387). اندیشه یونگ. ترجمة حسین پاینده. تهران: آشیان. چاپ دوم.
پاینده، حسین (1384). اسطوره‌شناسی و مطالعات فرهنگی: تبیین یونگ از اسطوره‌ای مدرن. در اسطوره و ادبیات. تهران: سمت.
حریری اکبری، محمد. (1394). ساری بولبول (طاهر میرزه ایله زهره ناغیلی). تبریز: اختر.
رانک، اوتو (1398). اسطورۀ تولد قهرمان. ترجمۀ مهرناز مصباح. تهران: آگه.
سخنور، جلال (1379). نقد ادبی معاصر. چ 1. تهران: رهنما.
شمیسا، سیروس. (1383). داستان یک روح. چاپ ششم.‌ تهران. انتشارات فردوسی.
شوالیه، ژان و گربران، آلن (1385). فرهنگ نمادها. ترجمة سودابه فضایلی. تهران: جیحون.
کمپبل، جوزف (1396). قهرمان هزار چهره. چاپ هشتم. مشهد. نشر گل آفتاب.
کوپر، جی سی. (1392). فرهنگ نمادهای آیین. ترجمه رقیه بهزادی. تهران: نشر علمی.
مالرب، میشل. (1387). نقش دین در زندگی فردی و اجتماعی. ترجمة مهران توکلی. تهران: نی.
مکاریک، ایرناریما (1383). دانش‌نامه نظری‌های ادبی. ترجمه مهران مهاجر و محمد نبوی. تهران: نشر آگه.
ملانفس. (1384). داستان زهره- طاهیر. به همت حاج مراد دوردی قاضی. مشهد. گل نشر.
نامور مطلق، بهمن،(1392).درآمدی بر اسطوره شناسی،نظریه ها و کاربردها، تهران:سخن.
یاوری، حوراء (1386). روانکاوی و ادبیات. تهران: سخن.
یونگ، کارل گوستاو (1379). روح و زندگی. ترجمه ی لطیف صدقیانی.‌ تهران. انتشارات جامی.
یونگ، کارل گوستاو (1368). چهار صورت مثالی. ترجمۀ پروین فرامرزی. تهران: آستان قدس.
یونگ، کارل گوستاو و همکاران (1377). انسان و سمبول‌هایش. ترجمه محمود سلطانیه. تهران: جامی.

Orazayev, G. (1993). Abusupiyan, A kayev, payhamalarnı yolu bulan. Mahaçkala: Dağıstan Kitap Basımevi.
Türkmen, F. (1998). Tahir ile Zühre inceleme metin. Ankara: Atatürk Kültür Başkanliği Yayinlari.
Jung . C. G. (August 1, 1981) .The Archetypes and The Collective Unco nscious (Collected Works of C.G. Jung Vol.9 Part 1) (Collected Works of C.G. Jung, 10) Princeton University Press; 2nd ed. edition.
Jung. C. G. )2014(, The Archetypes and the Collective Unconscious, utledge, par.
رسمی، عاتکه. رسمی، سکینه رسمی (1396). بن‌مایه‌های داستان «طاهر و زهره» در روایت‌های ایران (ترکمن و آذربایجان). فرهنگ و ادبیات عامه. ۵ (۱۶): ۱۹۳-۲۱۶.