Intertextuality in the Attar’s “Mousibat nameh” with Sixth Century Mystics

Document Type : Original Research

Authors
1 Associate Professor, Department of Persian Language and Literature, Allameh Tabatabai University
2 PhD student, Department of Persian Language and Literature, Allameh Tabatabai University
Abstract
Intertextuality theory is one of the new approaches to reading and criticizing texts. This theory first draws from Ferdinand Saussurechr('39')s semiotics and examines the relationships between the texts. Because in every text there are references to earlier works; In other words, new texts are the product of pre-existing texts. Gérard Genette has consummated the theory of intertextuality. Genette divides intertextuality into three categories, which can be examined in the form of: Explicit and announced presence, hidden, not explicit or implicit presence of one text in another. In this article, the “Mousibat nameh”chr('39')s anecdotes are first classified according to this theory, Then the earlier text of the anecdotes is found in the works of the sixth century, After that, the intertextual reading of anecdotes is presented based on the theory of genetics intertextuality in these three areas, along with examples, practical analysis of similarities and differences in terms of volume, characters, goals of the two authors between the anecdotes. According to this study, ten intertextual “Mousibat nameh”chr('39')s relate to sixth-century works. In these two modules, there are five cases of explicit intertextuality, of which two are “Aqd” and two is “Eqtebās” and one is “Translation”. There were also five cases of intentional-hidden intertextuality

Keywords

Subjects


آلن، گراهام. (1380). بینامتنیت، ترجمۀ پیام یزدان جو، تهران: مرکز.
حق‌شناس، علی‌محمد. (1387). «مولانا و حافظ، دو همدل یا دو همزبان» نقد ادبی، ش2، صص 29 – 11.
رضایی دشت ارژنه، محمود.. (1387). «نقد و تحلیل قصه ای از مرزبان نامه بر اساس رویکرد بینامتنیت»، نقد ادبی، سال ، اول، ش 4، صص 31-51.
روضاتیان، سیده مریم و مدنی، فاطمه السادات. (1397). تحلیلی بینامتنی از الهی نامه و تذکره الاولیای عطار نیشابوری، نخسیتن همایش ملی تحقیقات ادبی با رویکرد مطالعات تطبیقی، تهران، https://civilica.com/doc/902168
سلیمی کوچی و قاسمی اصفهانی، ابراهیم و نیکو. (1398). «بررسی بینامتنی هفت وادی عشق منطق الطّیر عطّار در مرد نی متنه و مسافرش از آندره شِدید»، پژوهش ادبیات معاصر جهان، دورة 24، ش 2: 431 - 411 .
سمعانی، احمد. (1384). روح الأرواح فى شرح أسماء الملک الفتاح، مصحح: نجیب مایل هروى، تهران: علمى و فرهنگى.
سنایی. (1383). حدیقۀ الحقیقۀ و شریعۀ الطریقۀ، مصحح: دکتر مدرس رضوى، تهران: دانشگاه تهران.
____. (1388). دیوان سنایی، به اهتمام مدرس رضوی، تهران: دانشگاه تهران
شهاب الدین سهروردى (شیخ اشراق). (1375). رسائل شیخ اشراق، محقق: هانرى کربن، سید حسین نصر، نجفقلى حبیبى، تهران: موسسه مطالعات و تحقیقات فرهنگى.
صباغی، علی. (1391). «بررسی تطبیقی محورهای سه گانۀ بینامتنیت ژنت و بخش هایی ازنظریۀ بلاغت اسلامی»، فصلنامه پژوهش های ادبی، سال 9 ، ش 38 ، صص ۷1 – ۵9.
طبیبیان، سید حمید. (1388). برابرهای علوم بلاغت در فارسی و عربی بر اساس تلخیص المفتاح و مختصر المعانی، تهران: امیرکبیر.
عطار. (1392). الهی نامه، تصحیح و تعلیقات محمدرضا شفیعی کدکنی، تهران: سخن.
___. (1388). مصیبت‌نامه، تصحیح و تعلیقات محمدرضا شفیعی کدکنی، تهران: سخن.
عین القضات همدانی. (1341). تمهیدات، به اهتمام عفیف عسیران، تهران: انتشارات دانشگاه تهران.
کزازی و خسروی اقبال، میر جلال الدین و رامین. (1396). «خوانش بینامتنی حکایت های طاقدیس و مثنوی معنوی بر مبنای نظریۀ ترامتنیت ژنت »دو فصلنامۀ زبان و ادبیات فارسی، سال 2۵ ، ش 82 ، صص 112 – 9۵.
مجلسی، محمد باقر. (1403). بحارالانوار، بیروت، موسسه الوفا،.
محمد بن منور. (1899). أسرار التوحید فى مقامات أبى سعید، بطرزبورغ (سن پطرز بورگ): الیاس میرزا بوراغانسکى.
میبدی، ابوالفضل. (1371). کشف الاسرار و عده الابرار، تصحیح علی اصغر حکمت، تهران: امیرکبیر.
همایی، جلال الدین. (1388). فنون بلاغت و صناعات ادبی، تهران: هما.
نامور مطلق، بهمن. (1386). «ترامتنیت، مطالعۀ روابط یک متن با دیگر متن ها»، پژوهشنامۀ علوم انسانی، ش ۵6، صص 98 -83.
نجم الدین کبری. (بی‌تا). اصول العشرة، بی‌جا.
Piégay-Gros, Nathalie. (1996). Introduction à l’Intertextualité, Paris: Dunod.