Comparative study of the components of "existential charm" in Sadegh Hedayat and Franz Kafka’s works

Document Type : Qualitative Research

Authors
1 Associate Professor of Persian Language and Literature, Tabriz Branch, Islamic Azad University, Tabriz, Iran
2 mahabad
Abstract
Hedayat and Kafka Man is the only being who thinks about his being. This principle is the basis of a kind of philosophical worldview known as existentialism or existentialism. In this view, man has limited existential possibilities to get rid of internal contradictions and contradictions and escape from meaningful existence. Therefore, in the face of existence, man experiences the feeling of non-suspension, suspension, and suffering, and existential apprehensions. In explaining this feeling, some existential thinkers such as Kafka, by choosing the language of narration and the symbolic structure of fiction to the dry and specialized issues of existentialism, gave an artistic character, and some contemporary Iranian writers chose this method and attitude. Since the views in this field emphasize the influence of Hedayat from Kafka, the purpose of this article is to compare and contrast one of the manifestations of this philosophical worldview in the most prominent literary works of these two authors. To this end, the components of existential "apprehension" in the four stories of Kafka and Hedayat were examined and it was determined that semantics, identity loss, loneliness, suspense, doubt, fear, and eternal condemnation, mental and objective actions of the characters of each story. They have formed two writers. In addition to the influence of guidance and the commonality of the two authors in the principle of "apprehension", the stories of guidance are mostly related to the apprehensions of epistemology and psychology. But Kafkachr's novels show deep religious apprehension.

Keywords

Subjects


احمدی، بابک. (1383). ساختار و هرمنوتیک. تهران: گام نو.
احمدیان، موسی و دهقان، سعید. (1388). «بررسی و تحلیل مسخ اثر فرانتس کافکا بر اساس فلسفه اگزیستانسیالیستی کی-ر کگارد». اندیشه‌های ادبی. دوره1. شماره1. صص 155-172.
امینی، حسین. (1379). فلسفه پوچی. فرانتس کافکا، آلبرکامو، صادق هدایت و عمر خیام. مشهد: جلیل.
ایزدی، سیروس. (1356). روانشناسی شخصیّت از دیدگاه مکاتب. تهران: دهخدا.
بوخنسکی، یوزف (1388). آشنایی با فلسفه. ترجمۀ محمّد رضا باطنی. چاپ چهارم. تهران، توتیا.
پارسی نژاد، ایرج. (1378). صادث هدیت و پیام کافکا». بخارا. شماره 9-10. صص 299-308.
دستغیب، عبدالعلی. (1364). نقد آثار هدایت. تهران: سپهر.
رحیمیه، نسرین و عطایی لنگرود، عزیز.(1389). «مسخ هدایت از مسخ». بخارا. سال12. شماره 75. صص78-89.
رضی، احمد و بهرامی، مسعود. (1385). «زمینه‌ها و عوامل نومیدی صادق هدایت». فصلنامه پژوهشهای ادبی. شماره 11، صص 114-93.
رنجبر، ابراهیم. (1395). «تحقیقی در مقایسه احوال و آثار داستانی کافکا و هدایت». یازدهمین گردهمایی انجمن ترویج زبان و ادب فارسی. دانشگاه گیلان. صص 1775-1794.
روزبه کوهشاهی، روح الله. (1391). «نگاه اگزیستانسیالیستی به مسخ فرانتس کافکا و سگ ولگرد صادق هدایت». ششمین همایش ملی پژوهشهای ادبی. تهران: دانشگاه شهید بهشتی.
زُکل، والتر. (1367). فرانتس کافکا. ترجمۀ امیرجلال الّدین اعلم. تهران: کتاب‌سرا.
سارتر، ژان پُل. (1380). اگزیستانسیالیم و اصالت بشر. ترجمۀ مصطفی رحیمی. چاپ دهم. تهران: نیلوفر.
شمیسا، سیروس. (1374). داستان یک روح. چاپ دوم. تهران: اندیشه.
صالح‌بک، مجید و نظری‌منتظم، هادی. (1387). «ادبیات تطبیقی در ایران: پیدایش و چالش‌ها». زبان و ادب پارسی. شماره 38، صص 28-9.
طاهباز، سیروس. (1376). زندگی و هنر صادق هدایت. تهران: زریاب.
عمادی آشتیانی، حسین. (1382). «هدایت در آینه کافکا». کلک. شماره 141. صص 18-21.
فوتی، ورونیک. (1376). هیدگر و شاعران، ترجمه عبدالعلی دستغیب. تهران: پرسش.
فیروزی مقدم، محمود؛ علوی مقدم، مهیار؛ جلالی، مریم و دلبری، حسن. (1398). «بررسی تطبیقی مؤلفه‌ها و جلوه‌هایی از بیم و امید اگزیستانسیالیستی در آثار مارک تواین و هوشنگ مرادی کرمانی». پژوهش‌های ادبیات تطبیقی. دوره7. شماره 3. صص150-172.
کاپلان، هرولد. (1378). خلاصۀ روانپزشکی. ترجمۀ نصرت الله افکاری. تهران: شهراب.
کافکا، فرانتس. (1356). مسخ. ترجمۀ صادق هدایت. تهران: جاویدان.
_______ . (1371). محاکمه. ترجمۀ امیرجلال الّدین اعلم. تهران: نیلوفر.
لاوین، ت. ز. (1384). از سقراط تا سارتر. ترجمۀ پرویز بابایی. تهران: نگاه.
ماتیوز، اریک. (1378). فلسفه فرانسه در قرن بیستم. ترجمه محسن حکیمی. تهران: ققنوس.
مستعان، مهتاب. (1374). کی‌یرکه‌گور(متفکر عارف پیشه). تهران: نشر روایت.
موسوی، سید کاظم و همایون، فاطمه. (1388). «اگزستانسیالیسم هدایت و بن بست نوستالژی در سگ ولگرد». ادب-پژوهی. شماره10. صص 137-156.
مهیاری، اردلان و سلامی، مسعود. (1390). «آیینۀ پنهان کافکا در تمثیل مسخ». پژوهش ادبیات معاصر جهان. شماره61. 95-107.
مقدادی، بهرام. ( 1385). شناخت کافکا. تهران: بهجت.
ناباکوف، ولادیمیر. (1367). درس‌هایی در ادبیات. ترجمۀ پرویز داریوش. تهران: علم.
نوالی، محمود. (1379). فلسفه‌های اگزیستانس و اگزیستانسیالیسم تطبیقی. چاپ دوم. تبریز: دانشگاه تبریز.
هابن، ویلیام. (1348). پیام‌آوران عصر ما. ترجمۀ عبدالعلی دستغیب. تهران: سپهر.
هدایت، صادق. (1344). پیام کافکا. چاپ جدید. تهران: مؤسسه‌ کتاب‌های پرستو.
--------- . (1356الف). بوف کور. چاپ جدید. تهران: جاویدان.
---------. (1356ب). سه‌ قطره خون. چاپ جدید. تهران: جاویدان.
همایون کاتوزیان، محمدعلی. (1377). صادق هدایت از افسانه تا واقعیت. ترجمه فیروزه مهاجر. چاپ دوم. تهران: طرح نو.
یانوش، گوستاو. ( 1357). گفتگو با کافکا. ترجمۀ فرامرز بهزاد. تهران: خوارزمی.