Gypsy's Figure in Iranian and French Literature

Document Type : Original Research

Authors
Rouhollah REZAPOUR
Esfandiar Narimani
Allameh Tabataba'i University
Abstract
Gypsies are a wandering and landless people who are commonly known around the world to represent not just nomadism but also festive dancing and singing. From what can be gathered from literary and historical sources, the Romani people first came to the land of Iran during the time of the Sasanids, and their first visit to France came about the fourteenth century. In mid-eighteenth century and during the early decades of the nineteenth century, bohemian characters were considered to be influential in French literature. In those early texts, French and Iranian writers and poets referred only to tales about the bohemian origin, past, and their arrival to these lands. But in time poets and writers began to attend to and reflect on other aspects of this community’slifeworld. Thisstudy, afterabriefsurveyofhowbohemian people emerged as a distinct community in France and Iran, will explore the representation of bohemian people in French and Iranian literatures. From among their many attributes, this study pays particular attention to salient features of their way of life, such as minstrelsy, music and song composition, and their landlessness. Finally, an attempt will be made, following an analysis of Romani people from the socio-cultural perspective, to provide an answer to the question of how French and Iranian cultures and literatures have represented and developed the image of the gypsy.

Keywords

Subjects

• آزاد بخت، علیرضا (1388). «کولی ها در برابر جهان امروز»، مجله پیام یونسکو، سال 6 شماره 63، صص ۱۶۷ـ۱۸۵.
• اسعد گرگانی، فخرالدین (1369). ویس و رامین، تهران، جامی.
• افشار سیستانی، ایرج (1377). کولی ها، پژوهشی در زمینه زندگی کولیان ایران و جهان، تهران، روزنه.
• اوحدی اصفهانی (1340). دیوان اشعار، تصحیح سعید نفیسی، تهران، امیر کبیر.
• بویس، مری (1369). «گوسان پارتی و سنت های خنیاگری در ایران»، ترجمه مهری شرقی، چیستا، سال هفتم، شماره 66، صص ۷۵۷ـ۷۸۰.
• بهاالدین محمد حافظ، خواجه شمسالدین (1373). حافظ نامه، تصحیح بهاالدین خرمشاهی، تهران، علمی و فرهنگی.
• بهبهانی، سیمین (۱۳۶۲). دشت ارژن، انتشارات، تهران، زوار.
• بهبهانی، سیمین (1384). کولی و نامه عشق، تهران، چشمه.
• تفضلی، احمد (1389). تاریخ ادبیات ایران پیش از اسلام، تهران، سخن.
• ثعالبی، حسین بن محمد (1372). شاهنامه کهن فارسی تاریخ غرر السیر، تصحیح سید محمد روحانی، مشهد، دانشگاه فردوسی.
• جلالی، مهدیه، آقا حسینی، حسین، محمودی، مریم (۱۳۹۷). «جایگاه لولی در ادب فارسی با تکیه بر کلت شمس»، پژوهشهای ادب عرفانی، صص ۱ـ۲۴.
• جمال الدین اصفهانی، محمدابن عبدالرزاق (1391). دیوان اشعار، تصحیح وحید دستگردی، تهران، سنایی.
• حسین باشتی، علیرضا (۱۳۸۵). «لولی در گذر تاریخ و ادبیات»، مجله زبان و ادبیات فارسی دانشگاه آزاد اسلامی اراک، شماره ۵، ۱۱۰ـ۹۵.
• خاقانی شروانی، افضل الدین (1382). دیوان اشعار، تصحیح ضیا الدین سجادی، تهران، زوار.
• خالقی مطلق، جلال (1389). گل رنج های کهن، تهران، مرکز دایره المعارف بزرگ اسلامی.
• ذکا، یحیی (1377). کولی و زندگی او، تهران، هنرهای زیبا.
• زرین کوب، عبداحسین (1347). شعر بی دروغ شعر بی نقاب، تهران، جاویدان.
• زرین کوب، عبداحسین (1353). نه شرقی نه غربی(مجموعه مقالات، تحقیقات، نقدها و نمایشواره ها)، تهران، امیر کبیر.
• سعدی شیرازی(1347). گلستان، به کوشش خلیل خطیب رهبر، تهران، بنگاه مطبوعاتی صفی علیشاه.
• سنایی غزنوی (1381). دیوان اشعار، مقدمه بدیع الزمان فروزانفر، به اهتمام پرویز بابایی، تهران، آزاد مهر.
• شفعیی کدکنی، محمد رضا (1370). موسیقی شعر، تهران، علمی فرهنگی.
• عطار نیشابوری (1375). دیوان اشعار، تصحیح تقی تفضلی، تهران، علمی و فرهنگی.
• فردوسی، ابوالقاسم (1391). شاهنامه، قم، عطش.
• قائم مقامی، عبدالوهاب (1339). «کولی ها کیستند و کجایی هستند»، ارمغان، دوره بیست و نهم، شماره 6، صص ۲۶۲ـ۲۷۰.
• کزازی، میر جلال الدین ( 1385). نامه باستان، تهران، سمت.
• کزازی، میرجلال الدین (1375). شرح دیوان خاقانی، تهران، مرکز.
• مجمل التواریخ و القصص (1318). تصحیح ملک الشعرا بهار، تهران.
• منوچهری دامغانی (1387). دیوان اشعار، تصحیح برات زنجانی، تهران، دانشگاه تهران.
• مولوی، جلال الدین (1378). کلیات شمس تبریزی، مقدمه بدیع الزمان فروزانفر، تهران، فرادید.
• نصری اشرفی، جهانگیر (1383). «کولی ها»، هنر و معماری، شماره 29، صص ۷ـ۹.
• Bataillard, P. (1869). « Les Bohémiens hongrois de Paris », Bulletin de la Société d’anthropologie de Paris, 2e série, vol. 4, p. 549-552.
• Beaudlaire, CH. (1887). Journeaux intimes, les éditions G. Crès et Cie.
• Crowe, D. (1991). «The Gypsy Historical Experience in Romani». In The Gypsies of Eastern Europe. ed. Crowe, D., Kolsti, J. New York: M. E. Sharpe.
• De Goncourt, E. & J., Salon de 1852, peinture, dessins, sculpture, gravure, lithographie, édition de M. Lévy, Paris, Michel-Lévy éditeurs, 1852, p. 12.
• Fraser, A. (1992). The Gypsies. Oxford UK & Cambridge USA: Blackwell.
• Gautier, T. (1858). Histoire de l’art dramatique depuis vingt-cinq ans, Paris, Hertzel, 6 vol., 1858-1859, tome 1, 1858, p. 235, à propos de la Gitana, joué au Gymnase.
• Hugo, V. (1987), Notre-Dame de Paris, France inter Editions, Bibliothèque du Marais, Paris.
• Kogălniceanu, M. (1837). Esquisse sur l’histoire, les moeurs et la langue desCigains, connus en France sou le nom de Bohémians. Berlin. [II ed. - In: Opere 1. Bucure ti: Editura Academiei RSR, 1946.].
• Schapira M.C. (2008). « Les Bohémiens de George Borrow », dans Le mythe du Bohémien dans la littérature et les arts en Europe, sous la direction de Sarga Moussa, Paris, L’Harmattan.
• Panaitescu, P. N. (2009). «The Gypsies in Wallachia and Moldavia: A Chapter of Economic History», Journal of the Gypsy Lore Society, Ser.3, T.20,2.
• Saul, N. & Tebbutt, S. (2004). The rôle of the Romanies, Images and Counter-Images of Gypsies/Romanies in european cultures, Liverpool, Liverpool University Press.
Comparative Literature Research
Volume 8, Issue 3 - Serial Number 25
Summer 2020
Pages 106-128