مناسبات بینامتنی میان حکایات مثنوی مولوی در دفتر اول با متون عربی (بر اساس نظریۀ ژارژ ژنت)

آلن، گراهام. (1380). بینامتنیت، ترجمۀ پیام یزدان جو، تهران: مرکز.
ابو عثمان عمر بن الجاحظ. (1384). الحیوان، تحقیق: عبدالسلام محمد هارون، مصر: شرکه مکتبه و مطبعه مصطفی بابی الحلبی و اولاده بمصر.
ابوالفرج ابن جوزی. (1433). صفه الصفوه، تحقیق: خالد مصطفی طرسوسی، بیروت: دار الکتاب العربی.
ابونواس. (1898). دیوان، تحقیق: محمود افندی واصف، مصر: المطبعه العمومیه
احمدی، بابک. (1386). ساختار و تأویل متن، تهران: مرکز.
بلاذری، احمد بن یحیی. (بی‌تا). انساب الاشراف، محقق: محمدباقر محمودی، عباس احسان، عبدالعزیز دوری، محمد حمید الله، بیروت: موسسه الاعلمی للمطبوعات.
ثعلبی، احمد بن محمد. (بی‌تا). قصص‌الانبیا، بیروت: المکتبه الثقافیه.
جمال‌الدین أبو الفرج عبدالرحمن بن علی بن محمد الجوزی. (بی‌تا). کتاب الأذکیاء، بی‌جا: مکتبه الغزالی.
جهانگیری، محسن. (1375). محیی الدین ابن عربی چهره برجسته عرفان اسلامی‌، تهران: انتشارات دانشگاه تهران‌.
الحافظ ابو نعیم الاصفهانی. (1416). حلیه الاولیا و طبقات الاصفیا، بیروت: دار الفکر.
حسین بن علی ابوالفتوح رازی،. (1375-1365). روض الجنان و روح الجنان، به کوشش محمدجعفر یاحقی و محمدمهدی ناصح، مشهد: انتشارات آستان قدس رضوی.
حق‌شناس، علی‌محمد. (1387). «مولانا و حافظ، دو همدل یا دو هم‌زبان»، نقد ادبی، ش2: 29-11.
راغب اصفهانی، ابوالقاسم حسین بن محمد. (1420). محاضرات الادبا و محاورات الشعرا و البلغا، تحقیق: عمر الطبّاع، بیروت: شرکه دار الارقم بن ابی الارقم.
رضایی دشت‌ارژنه، محمود. (1387). «نقد و تحلیل قصه‌ای از مرزبان‌نامه بر اساس رویکرد بینامتنیت»، نقد ادبی، سال اول، ش4: 51-31.
رضایی دشت‌‌ارژنه و بیژن زاده، محمود و محمد. (1395). «نقد و بررسی داستان: آن پادشاه جهود که نصرانیان را می‌کشت ازبهر تعصب از مثنوی مولوی بر اساس رویکرد بینامتنیت»، متن پژوهی ادبی (زبان و ادب پارسی)، دورۀ 20، صص 189-167.
زمخشری. (1412). ربیع الابرار و نصوص الاخبار، تحقیق: عبدالامیر مهنا، بیروت: موسسه الاعلمی للمطبوعات.
سجاسی، اسحاق بن ابراهیم. (1386). فرائد السلوک، مصحح: غلامرضا افراسیابی و عبدالوهاب نورانی وصال، تهران: پاژنگ.
صباغی، علی. (1391). «بررسی تطبیقی محورهای سه گانه بینامتنیت ژنت و بخش‌هایی از نظریه بلاغت اسلامی»، فصلنامه پژوهش‌های ادبی، سال9، ش38: 71-59.
طبری، محمد بن جریر. (1375). تاریخ طبری (تاریخ الرسل و الملوک)، مترجم: ابوالقاسم پاینده، تهران: اساطیر.
عطار، فریدالدین محمد. (1392). مصیبت‌نامه، تصحیح و تعلیقات محمدرضا شفیعی کدکنی، تهران: سخن.
عمر بن فارض. (1410). دیوان‌، مصحح: مهدی محمد ناصرالدین، بیروت‌: دار الکتب العلمیه.
غزالی، ابو حامد محمد. (بی‌تا). احیاء علوم الدین، محقق: عبدالرحیم بن حسین حافظ عراقی، بیروت: دار الکتاب العربی.
غیاثوند، مهدی. (1392). «سیمای تأویل در بینامتنیت کریستوایی»، حکمت و فلسفه، دوره 9، ش35: 114-97.
فخر رازی، محمد بن عمر. (1420). التفسیر الکبیر، بیروت: دار احیاء التراث العربی.
فروزانفر، بدیع‌الزمان. (1367). شرح مثنوی شریف، تهران: زوار.
فروزانفر، بدیع‌الزمان. (1381). احادیث و قصص مثنوی، تنظیم: حسین داودی، تهران: امیرکبیر.
کاشانی، عبدالرزاق. (1370). شرح فصوص الحکم، قم: بیدار.
کزازی و خسروی اقبال، میر جلال‌الدین رامین. (1396). «خوانش بینامتنی حکایت‌های طاقدیس و مثنوی معنوی بر مبنای نظریه ترامتنیت ژنت»، دو فصلنامه زبان و ادبیات فارسی، سال25، ش82: 112-95.
گولپینارلی و سبحانی‌، عبد الباقی و توفیق. (1363). مولانا جلال‌الدین، تهران: موسسه مطالعات و تحقیقات فرهنگی.
محمد بن منور. (1899). اسرارالتوحید فی مقامات ابی سعید، بطرزبورغ (سن پطرز بورگ): الیاس میرزا بوراغانسکی‌.
محی‌الدین ابن عربی. (1426). عنقاء مغرب فی ختم الاولیاء و شمس المغرب‌. مصحح: عاصم ابراهیم الکیالی الحسینی الشاذلی الدرقاوی. بیروت: دار الکتب العلمیه.
محی‌الدین ابن عربی.. (1994). الفتوحات المکیه (عثمان یحیی). بیروت: دار احیاء التراث العربی‌.
محی‌الدین ابن عربی. (بی‌تا). الفتوحات المکیه (اربع مجلدات). بیروت: دار الصادر.
محی‌الدین ابن عربی. (1946). فصوص الحکم. قاهره: دار إحیاء الکتب العربیه.
محی‌الدین ابن عربی. (1336). انشاء الدوائر. محقق: مهدی محمد ناصرالدین. لیدن: مطبعه بریل‌.
محی‌الدین ابن عربی. (1336). عُقلَه المستوفز. لیدن: مطبعه بریل‌.
محی‌الدین ابن عربی. (1421). مجموعه رسائل ابن عربی. بیروت: دار المحجه البیضاء.
منصور بن الحسین الرازی، أبو سعد الآبی. (1424). نثر الدر فی المحاضرات، محقق: خالد عبد الغنی محفوط، بیروت: دار الکتب العلمیه.
مولوی، جلال‌الدین محمد. (1398). مثنوی معنوی، تهران: آتیسا.
مولوی، جلال‌الدین محمد. (1373). مثنوی معنوی، مصحح توفیق سبحانی، تهران: سازمان چاپ و انتشارات وزارت ارشاد اسلامی‌.
میبدی، ابوالفضل. (1371). کشف‌الاسرار و عده الابرار، تصحیح علی‌اصغر حکمت، تهران: امیرکبیر.
نامور مطلق، بهمن. (1390). درآمدی بر بینامتنیت نظریه‌ها و کاربردها، تهران: سخن.
نامور مطلق، بهمن. (1386). «ترامتنیت، مطالعۀ روابط یک متن با دیگر متن‌ها»، پژوهشنامۀ علوم انسانی، ش56: 98-83.
نظامی گنجوی، حکیم نظام‌الدین الیاس. (1390). خمسۀ نظامی، تهران: هرمس.
نوریان، بیتا. (1399). «روش‌های ویژه سُروری در شرح قرآنی مثنوی مولوی و استفاده از بینامتنیت آن‌ها»، سبک‌شناسی نظم و نثر فارسی (بهار ادب)، دورۀ 13، صص 60-39.
نیکلسون، رینولد آلین. (1393). شرح مثنوی معنوی مولوی، ترجمه حسن لاهوتی، تهران: علمی و فرهنگی.
واقدی، ابوعبدالله محمد بن عمر. (1417). فتوح الشام، تصحیح: عبداللطیف عبدالرحمان، بیروت: دار الکتب العلمیه.
همایی، جلال‌الدین. (1388). فنون بلاغت و صناعات ادبی، تهران: هما.
همایی، جلال‌الدین. (1385). مولوی نامه؛ مولوی چه می‌گوید؟ تهران: هما.
هوراث، دیوید. (1386). «سوسور، ساختارگرایی و نظام‌های نمادین»، ترجمه نظام بهرامی کمیل، رسانه، ش72: 204-187.
Abrams, M H. (1993). Glossary of Literary terms, For worth Harcourt, Brace College Publishers.
Allen, Graham. (2001). Intertextuality, London: Routledge.
Barthes, Ronald. (1977). Image Music Text. Selected and Trans Stephen Heat. New York: Hill and Wang.
Frow, John. (2005). Genre Rutledge, London and New York.
Piégay-Gros, Nathalie. (1996). Introduction à l’Intertextualité, Paris: Dunod.