1- عضو هیأت علمی دانشگاه کاشان ، najafi.ivaki@yahoo.com
2- دانش آموخته مقطع کارشناسی ارشد رشته زبان و ادبیات عربی
چکیده: (1956 مشاهده)
شاعران معاصر مصر به منظور پرهیز از گزارشگری وخطابهگرایی در انتقال مفهوم و در راستای اصالت بخشی به متن و نمادین ساختن آن به الهامگیری از اسطوره روی آوردند و کوشیدند هنرمندانه مفاهیم مورد نظر ذهنی خود را به مخاطب شعری انتقال دهند؛ لذا شعرشان سخت با میراث و از جمله میراث اسطورهای در هم تنیده شد. دو تن از شخصیتهای اسطورهای به کار گرفته در شعر این دسته از شاعران، اسطوره ایزیس و اوزیریس میباشد که عموماً دال بر حاصلخیزی، خیزش و زندگی دوباره دارد. در پرتو حضور چشمگیر این دو چهره اسطورهای و نقش محوری آنها در القای مفاهیم، پژوهش حاضر میکوشد با رویکرد کیفی و روش توصیفی- تحلیلی چگونگی حضور و شیوههای فراخوانی و به کارگیری آندو شخصیت را از سوی سه شاعر برجسته و معاصر مصر یعنی «امل دنقل»، «صلاح عبدالصبور» و «احمد عبدالمعطی حجازی» مورد بررسی و همسنجی قرار دهد؛ از آن روی که آنان کوشیدند از رهگذر این اسطوره بین زمان گذشته و حاضر و تجربه شخصی و جمعی پیوند و یگانگی ایجاد نمایند و رمزگونه از شرایط زمانه سخن گویند. چنین استنباط میشود که شاعران یادشده به رغم تفاوت در گرایشهای شعری، تلاش کردند ضمن ایجاد همسویی بین شخصیت اصلی اسطوره و واقعیتهای سیاسی- اجتماعی کشورهای عربی، شکوه و حاصلخیزی گذشته را به وطن برگردانند و شرایط نابسامان آن را به چالش بکشند.