دوره 8، شماره 4 - ( 1399 )                   جلد 8 شماره 4 صفحات 21-1 | برگشت به فهرست نسخه ها

‎ 20.1001.1.23452366.1399.8.4.1.2

XML English Abstract Print

Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Rastad E, Gholam Hosseinzadeh G H, Nguyen Thi Hien G. A comparative study of Nothingness in Rumi's view in Masnavi and Buddhist texts, Prajñāpāramitā and Mūlamadhyamakakārikā. CLRJ 2020; 8 (4) :1-21
URL: http://clrj.modares.ac.ir/article-12-42609-fa.html
رستاد الهام، غلامحسین زاده غلامحسین، نگوین تی هین زیانگ. بررسی تطبیقی عدم از دیدگاه مولوی در مثنوی و متون بودایی (پراجنیاپارمیتا و مادیامیکاکاریکا). پژوهش های ادبیات تطبیقی. 1399; 8 (4) :1-21

URL: http://clrj.modares.ac.ir/article-12-42609-fa.html

بررسی تطبیقی عدم از دیدگاه مولوی در مثنوی و متون بودایی (پراجنیاپارمیتا و مادیامیکاکاریکا)
الهام رستاد 1، غلامحسین غلامحسین زاده2 ، زیانگ نگوین تی هین3
1- زبان و ادبیات فارسی، مرکز آموزش عالی اقلید، اقلید، ایران ، erastad@yahoo.com
2- دانشیار زبان و ادبیات فارسی، دانشگاه تربیت مدرس، تهران، ایران.
3- دانشگاه تربیت مدرس، تهران، ایران
چکیده:   (2674 مشاهده)
                 «عدم» یکی از موضوعات پیچیده فلسفی و عرفانی است که معنای آن می‌تواند به یکی از مسائل مهم هستی‌شناسی یعنی آغاز و انجام جهان پاسخ دهد. بازتاب معانی عدم در عرفان اسلامی و آیین بودایی قابل تأمل است. مولانا در مقام یکی از عرفای بزرگ اسلامی، با بهره‌گیری از گستره دانش خویش در زمینه متون حِکمی و عرفانی و خلاقیت‌های شاعرانه‌، واژه عدم را در معانی بسیاری به کار برده است. در متون بودایی پراجنیاپارمیتا و مادیامیکاکاریکا که از متون مهم تعلیمی آیین بودا به شمار می‌روند، عدم و معنای آن، یکی از موضوعات اصلی و محوری است.
    در این پژوهش به شیوه توصیفی ـ تحلیلی، تلاش شده است ضمن معرفی دو متن مهم بودایی، دیدگاه مولانا درباره عدم در مثنوی با معانی آن در این دو متن بررسی و تطبیق شود. نتیجه نشان می‌دهد عدم خواندن ماهیت پدیده‌های جهان هستی بدون هیچ تفاوتی در مثنوی و متون بودایی آمده است؛ اما تلقی عدم از آغاز و انجام پدیده‌ها، حق یا حقیقت مطلق و غایت فنای سالک معانی دیگری است که با اختلاف و تفاوت در متون مورد نظر آمده است. ریشه این تفاوت‌ها را می‌توان در نوع معرفت و هستی‌شناسی اسلام و آیین بودایی یافت. در عرفان اسلامی حق‌تعالی، پدیدآورنده هستی و غایت فنای سالک است؛ در حالی که در متون بودایی جهان از عدم آمده و به عدم می‌رود و غایت سالک، رهایی از رنج و رسیدن به نیروانا است.
واژه‌های کلیدی: عدم، مولانا، مثنوی، پراجنیاپارمیتا، مادیامیکاکاریکا.، متون بودایی
متن کامل [PDF 849 kb]   (1551 دریافت)    
نوع مقاله: پژوهشی اصیل | موضوع مقاله: بررسی تطبیقی متون ادبی با سایر عرصه های دانشی و معرفتی مانند فلسفه، جامعه شناسی الهایات و روانشناسی
دریافت: 1399/2/14 | پذیرش: 1399/9/20 | انتشار: 1399/11/10
ارسال نظر درباره این مقاله : نام کاربری یا پست الکترونیک شما:
CAPTCHA
ارسال پیام به نویسنده مسئول

بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.