دانشگاه شهید بهشتی
چکیده: (8352 مشاهده)
استفاده از تمثیل در روزگاران باستان در میان برخی اقوام برای تعلیم و تبیین مقاصد، رایج بوده است؛ در میان هندوان و بوداییان حرمت و تقدسی داشت؛ از اصول تعالیم آنان به حساب میآمد و از طریق آنان در میان دیگر فرهنگها رواج یافته است. داستان «فیل و کوران» از داستانهای معروف است که در آثار دینی، ادبی و عرفانیِ چند ملت دیده میشود؛ در همه این موارد، تمثیل مورد نظر«ناتوانی حواس ظاهر بشر در شناخت حقایق اشیاء و امور» را بیان میکند. شهرت این تمثیل در میان هندوان به اندازهای است که به «قاعدۀ پیل و کوران» «Andhagayanyaya» ضربالمثل شده است و در مورد کسانی به کار میرود که تنها با شناخت جزئی از حقیقت، آن هم به صورت ناقص و ناتمام، گمان میبرند بر تمام حقیقت، معرفت کامل حاصل کردهاند. مقاله حاضر با رویکرد ادبیات تطبیقی، ریشه و منشأ تمثیل مورد نظر را در میان متون فارسی و عربی جست و جو کرده، سرچشمه آن را در منابع هندی و بودایی، در مجموعهای به نام«اُدانا (UDANA)» که شامل سخنان و تعالیم بودا به پیروانش بوده، یافتهاست. این تمثیل در طول عمر بیش از دوهزارو پانصد ساله و مسیر سفر خود، تغییراتی را هم برخود پذیرفتهاست. هر شاعر و نویسندهای متناسب با ساختار و نظام فکری و فرهنگی خود در بهرهگیری از آن تغییراتی دادهاست. این تغییرات در قالب جدولی در متن آورده شدهاست که شباهتها و تفاوتها را نشان میدهد.
نوع مقاله:
پژوهشی |
موضوع مقاله:
آسیب شناسی مکاتب و رویکردهای ادبیات تطبیقی دریافت: 1396/10/14 | پذیرش: 1398/6/10 | انتشار: 1398/6/10