توصیف درون به واسطۀ بازنمایی شهر؛ بررسی جغرافیای ادبی در «بار دیگر شهری که دوست می‌داشتم» نادر ابراهیمی

نوع مقاله : پژوهشی اصیل

نویسندگان
1 عضو هیئت علمی گروه زبان و ادبیات فرانسه و لاتین، دانشگاه شهید بهشتی‌
2 دانشجوی دکترای ادبیات فرانسهدانشگاه شهید بهشتی، گروه زبان و ادبیات فرانسه و لاتین
3 دانشیار گروه زبان و ادبیات فرانسه و لاتیندانشگاه شهید بهشتی
چکیده
ابراهیمی در این کتاب داستان عشقی را تعریف می‌کند که از دوستیِ کودکانۀ دونفر ریشه گرفته و در جوانی به شکوفایی رسیده و در کتاب بار دیگر شهری که دوست می‌داشتم توصیف شده است. این رابطه بیش از آنچه به زمان مربوط باشد وامدار مکان است. در اجتماعات بشری، شهر به عنوان مرکز اتفاقات شناخته می‌شود و داستان نادر ابراهیمی در شهری می‌گذرد که جلوه آن در بار نخست سکونت، هیچ شباهتی به شهری که بعدها روایت می‌شود، ندارد. این امر از منظر نقد مضمونی و جغرافیای ادبی که معتقد است بیرون درون را روایت می‌کند، قابل بررسی و تحلیل است. در این پژوهش از نظرات میشل کولو بهره گرفته‌ایم تا شاهد استحاله شهر باشیم که همپای راوی/قهرمان داستان تغییر می‌کند، و چرایی این تغییر در داستان زندگی پرسوناژ نهفته است. در واقع این متد معتقد است که بررسی جغرافیای متن، دسترسی و درک جهان متن را ساده می‌کند ولی در انتها خواهیم دید علاوه بر این، شهر همتای قهرمان حضور فعال دارد و می‌تواند به‌عنوان یکی از پرسوناژها مطرح باشد.

کلیدواژه‌ها

موضوعات


ابراهیمی، نادر. (1378). بار دیگر شهری که دوست می‌داشتم، تهران: انتشارات روزبهان.
پاینده، حسین. (1394). «عنصر مکان در ادبیات داستانی معاصر» (مصاحبه حسین پاینده)، آزما، شماره 110، صص 33-31.
پرستش، شهرام و سمانه مرتضوی. (1390). «بازنمایی فضاهای شهری تهران در زمانهای دوره رضا پهلوی». جامعه شناسی هنر و ادبیات، سال سوم، شماره 1، صص 132-105.
تقوی فردود، زهرا. (1396) . «بازنمایی فضای معماری ایران از مجرای تخیل فرانسوی با تکیه بر نقد جغرافیایی»، پژوهش‌های ادبیات تطبیقی، دانشگاه تربیت مدرس، دوره 5، پاییز 96، شماره3، 27-1.
جعفری، مرضیه. (1391). «بازنمایی فضا و هویت شهری در رمان فارسی»، ویستا، https://vista.ir/w/a/21/fpqxv ، بازدید 23مارس 2020.
حبیبی، سید محسن. (1378). ‌ «فضای شهری، حیات واقعه‌ای ‌و خاطره‌های جمعی»، صفه، دوره 9، شماره 28، صص 21-16.
حبیبی، سید محسن. (1389). قصه شهر؛ تهران، نماد شهر نوپرداز ایرانی. تهران: انتشارات دانشگاه تهران.
خطاط، نسرین دخت. (1391). «نقد جغرافیایی از دید میشل کولو»، نقد نامه هنر؛ نقد جغرافیایی، تهران: موسسه نشر شهر، صص291-273.
ریاضی، سید ابوالحسن. (1391). «بازنمایی تهران در داستان یوسف آباد خیابان سی و سوم»، مجموعه مقالات سیمنار بازنمایی فضای شهری در هنر و ادبیات، سال سوم، شماره 1.
ستاری، جلال، (1385). اسطوره تهران، تهران: دفتر پژوهش‌های فرهنگی.
سید قاسم، لیلا و حمیده نوح پیشه. (1395). «جغرافیای ادبی و شاخه‌های آن: معرفی مطالعات نوین بینا رشته ای در ادبیات»، نقد ادبی، سال نهم، بهار 1395، شماره 33، صص 108-77.
نامور مطلق، بهمن. (1391). «درآمدی بر نقد جغرافیایی»، نقد نامه هنر؛ نقد جغرافیایی، تهران: موسسه نشر شهر، صص131-74.
نظری منظم، هادی و زینب جرونده. (1398). «کاربست نقد جغرافیایی در خوانش دو رمان سرانجام شری و الحی اللاتینی»، پژوهش‌های ادبیات تطبیقی، پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی، دوره هفتم، بهار 98، شماره 1، صص115-91.
Collot, M. (2011). Pour une géographie littéraire, le partage des disciplines, LHT Dossier, 16 mai 2011, http:// fabula.org/lht/8/index.php ?id=242
Deleuze, G., et Félin Guattari. (1980). Mille Plateaux, Paris : Minuit.
Ferré, A. (1946). Géogréphie littéraire, Paris : Edition du Sagittaire.
Khattate, Nasrine et Jaleh Kahnamouipour. (1394). Le nouveau critique littéraire en France, Téhéran : Samt.
Moretti, F. (2000). Atlas du roman européen 1800-1900, tarduit de l’italien par Jérôme Nicolas, Paris : Seuil.
Rosemberg, Muriel. (2016). La spatialité littéraire au prisme de la géographie. L’Espace géographique, N° 4, Tome 45, pp. 289-294
Roudaut, J. (1990). Les villes imaginaires dans la littérature française. Paris : Hatier.
Sansot, P. (1973). Poétique de la ville. Paris : Edition Klincksieck.