1- دانشجوی دکتری زبان و ادبیات عربی دانشگاه فردوسی مشهد
2- عضو هیات علمی دانشگاه فردوسی مشهد ، seddighi@um.ac.ir
3- عضو هیات علمی دانشگاه فردوسی مشهد
چکیده: (545 مشاهده)
آرمان¬شهر دورنمایی است وسوسه¬انگیز از جهان آمال و آرزوها.جایی است که هیچ اثری از رنج و درد و بیماری در آن نیست و نمادی از یک واقعیت آرمانی و بدون کاستی است. در شعر معاصر، شاعران برای رهایی از دغدغه¬ها و دلتنگی¬های زمانه به ترسیم آرمان¬شهر در سروده¬های خود می¬پردازند. جستار حاضر با رویکردی تحلیلی-تطبیقی، پس از گذری کوتاه به زندگانی فدوی طوقان و ژاله اصفهانی، به بررسی خاستگاه پدیداری اندیشه¬ی آرمان¬شهر در شعر این دو بانوی شاعر می¬پردازد و وجوه اشتراک و تفاوت آن¬ها را مورد بررسی و تحلیل قرار می¬دهد. هدف از این پژوهش آشنایی بیشتر با اشعار این دو بانوی سراینده با تکیه بر اندیشه¬ی آرمان¬شهر است. از مهم¬ترین دستاوردهای این جستار، آن است که منشأ شکل¬گیری آرمان¬شهر در سروده¬های این دو شاعر، مشکلات سیاسی اقتصادی و سقوط آرمان¬های ملی و قومی است و آرمان¬شهر در شعر این دو بانوی شاعر در محورهایی چون بازگشت به دوران کودکی و خاطرات گذشته¬ی سرزمین، آسایش و آرامش مطلق و وطنِ آرمانی، نمود مییابد.
نوع مقاله:
پژوهشی اصیل |
موضوع مقاله:
پژوهشهای تطبیقی دریافت: 1400/10/3 | پذیرش: 1402/12/21 | انتشار: 1402/12/25