1- کارشناس ارشد مترجمی زبان فرانسه، دانشگاه الزهرا، تهران، ایران. ، mahnaz.ahadi6776@gmail.com
2- دانشیار گروه زبان فرانسه، دانشکده ادبیات، دانشگاه الزهرا، تهران، ایران.
3- استادیار گروه زبان فرانسه، دانشکده ادبیات، دانشگاه الزهرا، تهران، ایران.
چکیده: (4218 مشاهده)
در حال حاضر، صاحبنظران حوزۀ مطالعات ترجمه بر این موضوع اتفاقنظر دارند که ترجمه یکی از شاخصترین الگوهای برخورد میان دو فرهنگ است و نمیتوان آن را به فرایند زبانی صرف محدود کرد. در زمینۀ ترجمهشناسی، نظریهپردازانی چون برمن[1]، ونوتی
[2]، شلایر ماخر
[3]، ریکور
[4]... بر بازنمایی دیگری و بیگانهسازی تأکید میکنند و آن را راهبرد برتر میدانند، آنها مترجم را از هرگونه «مقدسشماری زبان مادری» برحذر میدارند و معتقدند که او باید فرهنگ دیگری را بدون هرگونه دخل و تصرف به خوانندگان زبان مقصد معرفی کند. اما در واقعیت امر همیشه چنین نیست و گاهی مترجم بهجای آشنا کردن خوانندۀ مقصد با فرهنگ بیگانه، جایگزینی معنایی را بهکار میبندد؛ گاهی حتی به حذف و عوض کردن مطالب روی میآورد. آیا میتوان بدون درنظر گرفتن موقعیت، بیگانهسازی را راهبرد برتر دانست؟ اولویت راهبردها به چه عواملی بستگی دارد؟ آیا عدم انتخاب چنین راهبرد بهاصطلاح برتر صرفاً ریشه در دیدگاه مترجمان به فرایند ترجمه دارد؟
چه عواملی بر انتخابهای مترجم تأثیر میگذارند و موجب تمایز ترجمههای گوناگون یک اثر میشوند؟ این انتخابها چه تأثیراتی میتوانند بر خوانندۀ زبان مقصد داشته باشند؟ مقالۀ حاضر به بررسی عوامل مؤثر بر انتخابهای مترجم در برگردان عناصر فرهنگی میپردازد، سپس تأثیر این انتخابها را بر خوانندگان زبان مقصد مورد بررسی قرار میدهد.
نوع مقاله:
پژوهشی اصیل |
موضوع مقاله:
ادبیات تطبیقی و مطالعات ترجمه دریافت: 1399/6/8 | پذیرش: 1399/9/24 | انتشار: 1399/11/10