دوره 12، شماره 4 - ( 1403 )
جلد 12 شماره 4 صفحات 191-163 |
برگشت به فهرست نسخه ها
عضو هیئت علمی گروه زبان و ادبیات فارسی دانشکده ادبیات وعلوم انسانی دانشگاه شهید بهشتی، تهران، ایران ، m_pirani@sbu.ac.ir
چکیده: (281 مشاهده)
پروین اعتصامی شاعره کهنگرایِ نواندیش، با وجود عمر کوتاه، اشعار پربار و تأثیرگذاری از خود به جا گذاشت که در رشدِ سلامتِ روانی، فکری و فرهنگی به ویژه در ساحتِ فرهنگی، ادبی و هنری، همچنین در پاسداشت سامان اجتماعیِ جامعه ایران ، مؤثر واقع شد. اگر نگاه جنسیتی را کنار نهاده، اشعار پروین را از منظر هنر شاعرانگی بررسی کنیم، بهتر میتوانیم هنر این شاعرِ دغدغهمندِ صاحبدرد را دریابیم؛ پروین بنا به سرشت پاکِ انسانی و به تبََع، حس مادرانگی، مایه و هنر شاعری خود را در خدمت رشد، تعالیم انسانی و روشنایی درون انسان به کار برد تا نمود هنریِ آن. این مقاله در پی آن است تا ریشه و منشأ تعالیم فکری و فلسفۀ روشن اندیشی این شاعرۀ نادرهگفتار را بررسی کند بدین منظور شعر پروین را به روش تحلیلیـتوصیفی، با رویکرد ادبیات تطبیقی، از دو منظر: درون فرهنگی و برونفرهنگی مطالعه و :
- عناصر درونفرهنگی که موجب زایش و رویش اندیشه پروین اعتصامی و عوامل شکلگیری و رشد شخصیت هنری(شاعرانگی) وی شد؛ و همینطور
- عناصر و عوامل برونفرهنگی که شکلدهندۀ نگرش هنری و جهانبینی شاعر را بوده، بررسی و سرچشمههای آن را تبیین میکند.
- از یافته های بررسی این که پروین در شعر خود گذشته از آثار و شخصیتهای ادبی ایران، از طریق واسطه/واسطههایی از آثار فکری و ادبی مغربزمین هم بسیار بهرهمند گشته و آثاری که برای آگاهی و رشد فکری جامعه خود لازم و مناسب میدانسته، بهرههای لازم را بردهاست.
نوع مقاله: پژوهشی اصیل |
موضوع مقاله:
ادبیات تطبیقی و مطالعات فرهنگی
دریافت: 1403/8/5 | پذیرش: 1403/10/22 | انتشار: 1403/12/10
دریافت: 1403/8/5 | پذیرش: 1403/10/22 | انتشار: 1403/12/10
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |