دوره 5، شماره 3 - ( 1396 )                   جلد 5 شماره 3 صفحات 96-78 | برگشت به فهرست نسخه ها

XML English Abstract Print


Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:

talebi rostami M, Zahedi F, Asgharian M. An analysis of Percy Bysshe Shelley’s and Antonin Artaud’s theory by studying The Cenci by Shelly and The Cenci by Artaud. CLRJ 2017; 5 (3) :78-96
URL: http://clrj.modares.ac.ir/article-12-3211-fa.html
طالبی رستمی مهسا، زاهدی فریندخت، اصغریان مارال. بررسی نظریه پرسی بیشی شلی و آنتونن آرتو با نگاهی بر نمایشنامه خاندان چن چی اثر شلی و خاندان چن چی اثر آرتو.. پژوهش های ادبیات تطبیقی. 1396; 5 (3) :78-96

URL: http://clrj.modares.ac.ir/article-12-3211-fa.html


1- دانشگاه تهران/ پردیس هنرهای زیبا
2- دانشیار گروه هنرهای نمایشی، دانشکدۀ هنرهای نمایشی و موسیقی، پردیس هنرهای زیبا، دانشگاه تهران، تهران، ایران.
3- کارشناس ارشد ادبیات نمایشی، دانشکدۀ هنرهای نمایشی و موسیقی، پردیس هنرهای زیبا، دانشگاه تهران، تهران، ایران.
چکیده:   (10778 مشاهده)
سال‌ها پیش در روم فاجعه‌ای در قصر خاندان مشهور و ثروتمند چن‌چی رخ داد که موجبات نوشتن نمایشنامه‌ای با نام خاندان چن‌چی را توسط دو نمایشنامه‌نویس جریان‌ساز با رویکردها و اندیشه‌های نوشتاری متفاوت، فراهم ساخت. مقالۀ حاضر مقایسۀ تطبیقی رویکردهای متفاوت این دو نویسنده است: نظریۀ پرسی بیشی شلی با توجه به جنبشی که در انگلیس به شکل رومانتی-سیسم در جریان بود و نظریۀ آنتونن آرتو با توجه به عقاید او در مورد تئاتر بی‌رحمی. هدف از نگارش این مقاله یافتن تفاوت‌ها و شباهت‌های فکری دو نویسنده در باب یک واقعۀ تاریخی و ربط آن به تئاتر و متن از دیدگاه آنها است. شاعرانگی، بخشیدن وجه ادبی و توصیف کلامی از ویژگی‌های بارز کار شلی محسوب می‌شود؛ در حالیکه آنتونن آرتو با مخالفت شدید نسبت به ادبیات در تئاتر، سعی می‌کند به کارگردانی و اجرا تأکید کند و نمایشنامه را با عملکردها و روش‌های اجرایی مورد نظرش بنویسد. در این راستا مطالعۀ تطبیقی دو نمایشنامۀ مذکور به شرح تفاوت‌های ساختمایه‌ای آنها می‌پردازد. نتایج حاصل از این پژوهش نشان می‌دهد که پرسی بیشی شلی برای تلطیف بخشیدن به ماجرای خشونت‌آمیز چن‌چی‌ها، به وقایعی که فقط در کلام نمود پیدا می‌کنند و اعمال شخصیت‌ها را با زبان در صحنه‌های متفاوت نشان می‌دهند، پناه آورده است؛ در حالیکه آنتونن آرتو اعمال خشونت‌آمیز شخصیت‌ها را در زمان حال و با خشم مضاعفی به تصویر می‌کشد، آنقدر که از شخصیت‌های لال و بی‌کلام بهره برده و صحنه‌های فرعی را حذف کرده است.
متن کامل [PDF 242 kb]   (2661 دریافت)    
نوع مقاله: پژوهشی | موضوع مقاله: آسیب شناسی مکاتب و رویکردهای ادبیات تطبیقی
دریافت: 1395/6/23 | پذیرش: 1396/4/19 | انتشار: 1396/9/1

ارسال نظر درباره این مقاله : نام کاربری یا پست الکترونیک شما:
CAPTCHA

بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.