دوره 5، شماره 2 - ( 1396 )                   جلد 5 شماره 2 صفحات 47-23 | برگشت به فهرست نسخه ها

XML English Abstract Print


Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:

bahmani K, Salahi moghaddam S. the comparison of Ardaviraf Nameh to Al-tavahom. CLRJ 2017; 5 (2) :23-47
URL: http://clrj.modares.ac.ir/article-12-1406-fa.html
بهمنی کبری، صلاحی مقدم سهیلا. مقایسه ارداویراف نامه و التوهم حارث محاسبی. پژوهش های ادبیات تطبیقی. 1396; 5 (2) :23-47

URL: http://clrj.modares.ac.ir/article-12-1406-fa.html


1- استادیار زبان و ادبیات فارسی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد دورود
2- دانشیار زبان و ادبیات فارسی، دانشگاه الزهرا
چکیده:   (9731 مشاهده)
ارداویراف‌نامه اثری از عهد ساسانی و به زبان پهلوی است. متن فارسی آن از روی ترجمه فرانسوی نوشته شده است. التوهم نوشتۀ حارث محاسبی، از عرفای قرن سوم، و به زبان عربی است. این اثر هنوز ترجمه نشده است. هردو اثر دربردارندۀ مشاهدات انسان خاکی از عالم ملکوت‌اند. ویراف در جامعه زرتشتی‌ای که با حمله اسکندر مبانی دینی و اخلاقی آن دچار آشفتگی شده است، به‌منظور رفع شک عروج می­کند. محاسبی نیز در جامعه اسلامی واعظی عارف است. هدف، ویژگی­های فرهنگی و اجتماعی عصر، و طبقه اجتماعی هردو- به این معنا که یکی عارف و دیگری متشرع است- بر تصویرسازی­های بهشت و دوزخ اثر گذاشته است. بهشت و دوزخ در ارداویراف­نامه براساس کارکردهای اجتماعی افراد و مبتنی بر بینش گیتی­شناختی زرتشتیان ترسیم می­شود؛ درحالی که در التوهم تأکید بر دوری و نزدیکی به خداوند است. باوجود اندیشه اسلامیِ محاسبی، مراحل سفر در هردو یکسان است و غایت هردو رسیدن به «روشنی بیکران». اگرچه عروج محمل موقعیتی تاریخی و اجتماعی است، هردو اثر بر الگوی جمعی کمال­یابی که از ریشه­های عمیق برخوردار است، منطبق می­شوند. محاسبی با گزینش آیات، احادیث و به‌کارگیری قدرت تأویل، مشاهدات خود را با الگوهای جمعی کمال سازگار کرده است.
متن کامل [PDF 265 kb]   (2666 دریافت)    
نوع مقاله: پژوهشی | موضوع مقاله: آسیب شناسی مکاتب و رویکردهای ادبیات تطبیقی
دریافت: 1394/8/13 | پذیرش: 1396/3/13 | انتشار: 1396/4/1

ارسال نظر درباره این مقاله : نام کاربری یا پست الکترونیک شما:
CAPTCHA

بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.