تحلیل اسطوره‏شناختی خویشکاری­های قهرمانان در داستان‌ها، بیانگر حقایق تازه‌ای درباره‌ی نهاد بشر و علایق و آرزوهای وی است. زن قهرمان در قالب نمود اساطیری آن‌یکی از مهم‌ترین انواع شناخت اساطیری در جوامع کهن مادر تبار است که ارزش شایانی در پژوهش‏های تاریخی، ادبی، روانشناختی و اسطوره‏بنیاد دارد. در این جستار اهمیت زن و نقش ویژه‌ او در شکل‌گیری روایت‌های اسطوره و هم‌چنین پیوند آن با سازه‏های طبیعت آغاز یعنی آب، خاک، گیاهان و درختان... نقد و بررسی می‌شود. هدف این پژوهش بررسی، نقد و تحلیل اسطوره‏گرای زن قهرمان در دو روایت اسطوره ای تیامات و مردوک وشهنواز و ارنواز و فریدون با تکیه‌بر نظریه راگلن می‌باشد. نگارندگان در این پژوهش کوشیده‌اند تا با شیوه نقد اسطوره گرا وتفسیر تطبیقی کهن‌الگوی زن قهرمان در دو روایت اساطیری «تیامات – مردوک» و «شهناز -ارنواز و فریدون» بپردازند و هم‌چنین به پیوند مشترک این دو روایت با سازه‌های طبیعت اشاره نمایند. برآیندنهایی  پژوهش حاضرتاکید کننده این باور است  که هر دو روایت در یک خویشکاری بنیادین با آب، به‌عنوان اساسی‌ترین عنصر هستی پیوند خورده‌اند. در هردو روایت زن قهرمانان: تیامات در اساطیر میان‌رودان و شهناز و ارنواز در اساطیر ایران همان خدا بانوان آب و در حقیقت مادران ازلی هستند که آفرینش همه جانداران از آن‌ها صورت می‌پذیرد. نقش خدای نرینه در قالب فریدون و مردوک نمودی کم رنگ تر دارد. آنچه در هر دو روایت ملموس و و قابل مشاهده می­باشد؛ این است که ژرف‌ساخت هر دو روایت رهاسازی آب و فزون‏ساخت فراوانی و باروری در دو سرزمین ایران و میانرودان است

واژه‌های کلیدی: زن قهرمان، الهه آب، تیامات، شهناز، ارنواز، راگلن

متن کامل [PDF 284 kb]   (503 دریافت)