دوره 4، شماره 3 - ( 1395 )                   جلد 4 شماره 3 صفحات 108-81 | برگشت به فهرست نسخه ها

XML English Abstract Print


Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:

Nikkhou A, Jahangard F, Ghasemi M. Studying Common characteristics of Hindi Style Poem and Isfahan’s Miniaturism. CLRJ 2016; 4 (3) :81-108
URL: http://clrj.modares.ac.ir/article-12-3713-fa.html
نیکخو عاطفه، جهانگرد فرانک، قاسمی ملیحه. بررسی ویژگی‌های مشترک شعر سبک هندی و مینیاتور مکتب اصفهان. پژوهش های ادبیات تطبیقی. 1395; 4 (3) :81-108

URL: http://clrj.modares.ac.ir/article-12-3713-fa.html


1- دانشگاه هرمزگان
2- پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی
3- کارشناس ارشد زبان و ادبیات فارسی
چکیده:   (8463 مشاهده)
هنر، به مثابه روح زمانه و بازتاب نگاه خاص هنرمند به پیرامون خود، زبان وطرز بیان خاصی برای انعکاس دیدگاه خود دارد. ظهور هنرهای گوناگون با ساختاری مشترک در هر عصر، بازتاب نگاه و اندیشه ذهنی ساختاری مشابهی میان آفرینندگان و هنرمندان آن است. گرچه بن مایه هر کدام از هنرها از ادبیات تا موسیقی عناصر مجزا و خاصی برای ارائه می طلبد؛ گاه در میان هنرهای گوناگون یک دوره اجتماعی، میتوان ساختار و سبک مشابه و مشترکی مشاهده کرد. یکی از دوره های مهم و تاثیرگذار هنر ایران یعنی عصر صفوی )قرن 11 هجری، قمری( محمل مناسبی برای بروز شباهت های ساختاری میان دو هنر این دوره یعنی شعر )معروف به سبک هندی( و مینیاتور آن )مکتب اصفهان( فراهم آورده است؛ تا آنجا که می توان شباهت سبکی یکسان و غیرقابل انکاری را میان دو هنر یاد شده قائل شد.
بر این اساس در مقاله حاضر، با تکیه بر ادبیات و ویژگی های سبک شناسانه شعر سبک هندی به مقایسه آن با مینیاتور همان دوره پرداخته شده است. پس از بررسی ویژگیهای موردنظر و انطباق آن با وجوه زیرساختی در مینیاتور،در نهایت به نظام مندی مشترکی میان دو هنر دست یافتیم. غلبه مضمون بر موضوع دربرابر خط بر رنگ و غلبه محور جانشینی از جمله موارد مشابه ساختاری میان دو هنر مورد نظر است که به آن پرداخته شده است.
متن کامل [PDF 813 kb]   (4157 دریافت)    

دریافت: 1394/6/25 | پذیرش: 1395/9/1 | انتشار: 1395/12/18

ارسال نظر درباره این مقاله : نام کاربری یا پست الکترونیک شما:
CAPTCHA

بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.