دوره 4، شماره 1 - ( 1395 )                   جلد 4 شماره 1 صفحات 122-101 | برگشت به فهرست نسخه ها

XML English Abstract Print


Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:

Sheikh M. The effect of the Persian language and Iranian culture in the Semar Al-Gholoob Fe Al-Mozaf Va Al-Mansoob. CLRJ 2016; 4 (1) :101-122
URL: http://clrj.modares.ac.ir/article-12-3591-fa.html
شیخ محمد. بررسی تأثیر زبان فارسی و فرهنگ ایرانی در ثمار‌القلوب فی المضاف و المنسوب. پژوهش های ادبیات تطبیقی. 1395; 4 (1) :101-122

URL: http://clrj.modares.ac.ir/article-12-3591-fa.html


استادیار گروه زبان و ادبیات عربی، دانشکده ادبیات و علوم انسانی، دانشگاه سیستان و بلوچستان، زاهدان، ایران
چکیده:   (9151 مشاهده)
ثمار‌القلوب کتابی در لغت عربی و شامل مضاف‌و‌مضاف‌الیه‌ها و اسم‌های منسوبی است که تا عهد ثعالبی نیشابوری، یعنی اوایل قرن پنجم هجری، در زبان عربی رواج داشته است. با توجه به پیشینه دادوستدهای فرهنگی و زبانی که بین زبان فارسی و عربی وجود داشته، جلوه‌هایی از فرهنگ، عناصری از زبان و برخی اشارات تاریخی مربوط به ایران و زبان فارسی در این اثر بازتاب یافته ‌است. در پژوهش حاضر، به بررسی انعکاس زبان فارسی و جلوه­های فرهنگ ایرانی در ثمار‌القلوب پرداخته شده است که آن‌ها را تحت چهار عنوانِ مسائل اجتماعی- فرهنگی، خصوصیات مناطق و نواحی، اشارات تاریخی و مسائل زبانی دسته‌بندی نموده‌ایم. شیوه بررسی ما در این مقاله، توصیفی- تحلیلی است. پرسش اصلی تحقیق این است که واژگان فارسی دخیل و ساختارهای فرهنگی اثرگذار در زبان عربی که در ثمار‌القلوب موجود است، به کدام‌یک از ابعاد زبان فارسی و زندگی اجتماعی ایرانیان مربوط است؟ فرضیۀ ما این است که تأثیرات زبان فارسی، بیشتر مربوط به حوزۀ زندگی شهرنشینی و آیین پادشاهی و کشورداری باشد که شیوه زندگی قبیله­ای و بادیه­نشینی عرب، فاقد آن­ها بوده است. ذکر اسامی مکان‌ها، خوراکی‌ها، پوشیدنی‌ها، محصولات و خصوصیاتی که ویژۀ یک شهر یا منطقه است نیز در مرتبه بعدی قرار می­گیرد.
متن کامل [PDF 259 kb]   (2849 دریافت)    

دریافت: 1394/9/5 | پذیرش: 1394/11/20 | انتشار: 1395/3/1

ارسال نظر درباره این مقاله : نام کاربری یا پست الکترونیک شما:
CAPTCHA

بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.